Εχθές σκεφτόμουν πολύ έντονα το τρόπο που χρησιμοποιώ το Instagram. Πέρασαν διάφορες σκέψεις από το μυαλό μου και άρχισα να ανησυχώ μήπως και εγώ τροφοδοτώ την ανεπάρκεια στα νεαρά κορίτσια. Αναφέρομαι φυσικά στην εικόνα που προβάλλω στα social media και η πολλές φορές μη συνειδητή σύγκριση που ακολουθεί μετά.
Πριν συνεχίσω θέλω να αναφέρω ένα καθαρά ιδιοσυγκρασιακό συμπέρασμα που έχει προκύψει με τη συνεχή επαφή μου με την εφαρμογή. Το Instagram είναι απλά ένας χώρος έμπνευσης. Ένας χώρος για να πάρει κάνεις ιδέες. Αυτό. Δεν αντικατοπτρίζει το 100% της ζωής ενός ανθρώπου, ούτε απαραίτητα την πραγματική του κατάσταση, εμφάνιση, κλπ. Σκέψου μόνο πόσες φωτογραφίες βγάζει ο καθένας μας μέχρι να βρει την “ιδανική” που θα ανεβάσει και πόσες τροποποιήσεις και φίλτρα χρησιμοποιεί μέχρι να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα!
Προσωπικά, θέλω να πω ότι έχω καλές και κακές μέρες όπως όλοι μας. Σε αυτό το σημείο θέλω να σας κάνω μια ερώτηση και να μου απαντήσετε με ειλικρίνεια! Θα θέλατε πραγματικά να μάθετε ότι χάλασε το αμάξι μου και κάηκε η μηχανή, ότι δε κοιμάμαι καλά τις τελευταίες μέρες γιατί αγχώνομαι κάθε μέρα για την εκτύπωση του βιβλίου μου; Θα θέλατε να ακούσετε ότι ο σκύλος μου έχει διάρροια πάνω στο χαλί που μόλις έφερα από το καθαριστήριο; Δε το νομίζω.
Διαλέγω λοιπόν στιγμές της καθημερινότητας μου που θα σας δώσουν έμπνευση, αισιοδοξία και ιδέες για την δημιουργικότητα και τη σύνδεση με το σώμα σας. Έχω την εντύπωση ότι θα εμπνεύσω περισσότερο κόσμο να αγαπήσει το χώρο αυτό του σπιτιού που το λένε κουζίνα και να ασχοληθεί λίγο περισσότερο με την υγεία που προσφέρουν τα χρωματιστά λαχανικά όταν τα βλέπει στις φωτογραφίες μου. Μέσα από τα χαριτωμένα stories θέλουμε να μοιράσουμε θετικότητα μιας και η ζωή μας μοιάζει λίγο ζοφερή σε κάποιες στιγμές.
Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο έχουμε ανασφάλειες, κλαίμε για μικρά πράγματα, λέμε κάτι λάθος και ανησυχούμε τι θα πουν οι άλλοι. Το λέω αυτό γιατί είναι πολύ εύκολο να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους, ειδικά μέσα από μια οθόνη. ΑΛΛΑ Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ. Τίποτα δε μας κάνει πιο ευτυχισμένους από το να ζούμε τη στιγμή, να είμαστε παρόντες και να βρίσκουμε έναν τρόπο να αφήνουμε τους εαυτούς μας να ζουν μέσα από το δικό μας δέρμα.
